این متن برنده جایزه ادبی کوتاه آلمان شد

مردی
درحال
مرگ بود
وقتی كه
متوجه
مرگش شد
خدا را با
جعبه ای
در دست دید

*خدا* :
وقت رفتنه

*مرد* :
به این زودی؟
من نقشه های
زیادی داشتم

*خدا* :
متاسفم
ولی وقت
رفتنه

*مرد* :
در جعبه ات
چي دارید؟

*خدا* :
متعلقات 
تو را

*مرد* :
متعلقات
من ؟
یعنی
همه چیزهای
من ؛
لباسهام
پولهایم و ـ ـ ـ

*خدا* :
آنها ديگر
مال تو
نیستند
آنها متعلق به
زمین هستند

*مرد* :
خاطراتم چی ؟

*خدا* :
آنها متعلق
به زمان
هستند

*مرد* :
خانواده و
دوستانم ؟

*خدا* :
نه ،
آنها موقتي
بودند

*مرد* :
زن و
بچه هایم ؟

*خدا* :
آنها متعلق به
قلبت بود

*مرد* :
پس وسایل
داخل جعبه
حتما
اعضاي
بدنم
هستند ؟

*خدا* :
نه ؛
آنها متعلق
به گردوغبار
هستند

*مرد* :
پس مطمئنا
روحم است ؟

*خدا* :
اشتباه
می کنی
روح تو
متعلق
به من است

مرد با اشك
در چشمهايش
و باترس زیاد
جعبه در دست
خدا را گرفت
و باز كرد ؛
دید خالی
است!

مرد
دل شکسته
گفت :
من هرگز
چیزی نداشتم ؟

*خدا* :
درسته ،
تو مالك
هیچ چیز
نبودی !

*مرد* :
پس من
چی داشتم ؟

*خدا* :
لحظات زندگی
مال تو بود ؛

هر لحظه  که
زندگی کردی
مال تو بود .

زندگی
فقط
لحظه ها
هستند

قدر
لحظه ها را
بدانیم و
لحظه ها را
دوست
داشته
باشیم
آنچه از سر گذشت ؛ شد سر گذشت

حیف بی دقت گذشت ؛ اما گذشت!

تا که خواستیم یک «دو روزی» فکر کنیم

بر در خانه نوشتند؛ ⇦در گذشت